wtorek, 22 grudnia 2009

„Biegnąca z wilkami. Archetyp Dzikiej Kobiety w mitach i legendach” Clarissa Pinkola Estes

Wydawnictwo Zysk i S-ka

„Baśni i mity są wtajemniczającymi mędrcami, którzy uczą swoich następców.”


„Biegnąca z wilkami” trafiła pierwszy raz w moje ręce kilka lat temu. Próbowałam ją ugryźć, jednak ni w ząb mi kilkakrotnie nie podchodziła. Nie wiem, czy byłam zbyt młoda, zbyt głupiutka? A może bez pewnej wiedzy i doświadczenia, które zdobyłam przez te lata nie było możliwe ogarnięcie tej książki? Z drugiej strony, nie mogłam przetrawić sporej dawki abstrakcji, metaforyczności i gawędziarstwa. Zakładam, że by przebrnąć przez „Biegnącą z wilkami” trzeba, albo być niezmiernie ciekawą i cierpliwą, albo instynktownie, świadomie lub nieświadomie szukać w niej odpowiedzi, może pomocy. Dlatego dopiero za czwartym razem zdołałam doczytać do końca. Aczkolwiek, znam osoby które do tej pory bronią się przed nią rękami i nogami, choć książka stoi na ich półkach i zadziornie spogląda z wyrzutem.

„Dzika Kobieta – to ona jest umysłem, który nas pomyślał, a my jesteśmy jej myślami.”

Jak pisze sama autorka, „Biegnąca...” wymyka się jednoznacznym kategoriom. Jest i proza, i poezja, psychologia, studia kobiece i religioznawstwo. Legendy, baśni, przypowieści, przekazywane z pokolenia na pokolenie historie są tu nieśmiertelnymi wskazówkami życiowymi, z których kobiety mogą czerpać od wieków swoją mądrość. Poszukiwanie w nas La-Loby (Kobiety-Wilk), Dzikiej Kobiety może jest dość wydumane, oderwane, ale daje trochę do myślenia. Autorka pomaga odkryć w kobiecości coś nowego, tajemniczego, ale zarazem jakże naturalnego. Wydobycie tego, co uśpione ma pomóc odnaleźć w sobie siłę, odwagę i wiarę. Jest to moment, w którym kobieca świadomość i instynkt pozwalają powrócić na właściwą drogę ku życiu, w którym szanujemy siebie, odrzucamy zło i zniewolenie. Jesteśmy sobą.

„Jeśli opowieści są ziarnem, to my jesteśmy dla nich glebą.”

Wierzę, że te opowieści dla wielu z nas będą jak lekarstwo, gdyż ich wartość terapeutyczna nie ulega wątpliwości. To lektura dla kobiet, które znalazły się na zakręcie, są zagubione i nie znają sposobu powrotu do wewnętrznego, prawdziwego domu, spokoju i szczęścia. Kobiety z traumatyczną przeszłością znajdą tu podpowiedzi, jak można się z nią uporać i stworzyć z niej atut. Ale także kobiety, dla których los był łaskawszy, dowiedzą się, jak doskonalić własne „ja”.

„W naszej kulturze potęga ciała polega na jego urodzie, ale potęga w ciele jest rzadkością, bo większość kobiet pozbyła się jej, torturując swe ciało lub wstydząc się go.”

„Uzależnienie to obłąkana Baba-Jaga, która porywa zagubione dzieci i porzuca je pod drzwiami kata.”

„Kto opowiada się za jedynym rodzajem piękna, musi być ślepy i głuchy na bogactwo przyrody. Nie ma wszak jednego gatunku śpiewających ptaków, sosen, wilków. Nie może być identycznych dzieci, mężczyzn, kobiet. Nie może być identycznych piersi, talii, skóry.”

„Przeintelektualizowanie zaćmiewa mechanizmy działania naturalnych instynktów kobiety.”

„Nic tak wyraźnie nie świadczy o tym, że kobieta była brzydkim kaczątkiem przez całe życie albo na jakimś etapie swojej drogi niż jej niezdolność do przyjęcia szczerego komplementu.”

„Czym należy karmić intuicję, by stale ją podsycać, by nieomylnie reagowała na nasze pytania i badała otoczenie? Trzeba ją karmić życiem – a karmi się ją życiem słuchając jej.”

„Ukochanego mężczyzny nie można wybrać z gotowego bufetu. Trzeba go wybrać z tęsknoty duszy. Ktoś wybrany tylko dlatego, że właśnie był pod ręką, nigdy nie zaspokoi tęsknoty duszy.”

„Tracimy skórę duszy, pozwalając, by zawładnęło nami ego, kiedy jesteśmy zbyt wymagające i pedantyczne, kiedy bez potrzeby stajemy się męczennicami lub kiedy popycha nas ślepa ambicja.”

„Ukradkowe, przemycane, symulowane życie wewnętrzne nie może się udać. Opona pęka w najmniej spodziewanym momencie, siejąc wokół zniszczenia. Stokroć lepiej jest stanąć na własnych nogach, choćby grunt pod nimi był prowizoryczny, i żyć najpełniej jak się da, najlepiej jak się da, porzuciwszy przemycanie i udawanie. Szukajcie tego, co ma dla was prawdziwą wartość i przywraca do zdrowia.”

„Ciało ma być schronieniem ducha, jego naczyniem, podporą i ogniem, ma przechowywać pamięć i wypełniać nas doznaniami i uczuciami – być najdoskonalszym pożywieniem dla psychiki. (...) Ciało jest jak wyrzutnia rakietowa. Z jej kapsuły dusza wygląda przez okienko na tajemnicze gwieździste niebo i jest olśniona.”

„Jeśli okrzyknięto cię czarną owcą, odszczepieńcem, indywidualistką, samotna wilczycą, nie kurcz się w sobie, nie staraj się zniknąć. Tylko ślepcy mogą twierdzić, że nonkonformista jest przekleństwem dla społeczeństwa. Stulecia ludzkich dziejów potwierdzają, że każdy, kto się wyróżnia, wytycza nowe drogi i wnosi oryginalny, bogaty wkład w obraz społeczeństwa i kultury.”

„Kiedy życie kobiety popada w zastój lub wypełnia się nudą, to jest to moment, kiedy powinna dojść do głosu jej dzika, zwierzęca strona; to czas, by dusza rozlała się szeroko jak rzeka w delcie.”

„Naturalne rozdrażnienie i złość, jaką wywołują różne życiowe sytuacje lub otaczająca kultura, o wiele głębiej i ostrzej przeżywają osoby, którym w dzieciństwie odmawiano miłości i szacunku, które były zaniedbywane i upokarzane lub wychowywane w atmosferze uczuciowej ambiwalencji. Osoby w taki sposób krzywdzone w dorosłym życiu bywają przewrażliwione, boją się dalszych urazów i stosują wszelkie środki obrony, by ich uniknąć. Bezsilność polegająca na utracie wiary, że jesteśmy warte troski, szacunku, miłości, budzi w dziecku wielki żal i smutek, rodząc gniewne, dziecięce przysięgi, że kiedy dorośnie, nigdy więcej nie pozwoli się skrzywdzić.”

„Czy opuściła nas twórcza wyobraźnia, czy odrzuca nas kultura bądź religia, czy odpycha nas rodzina, grupa, czy ponosimy karę za jakieś decyzje, myśli i uczucia, ukryte, dzikie życie trwa, a z nim trwamy i my.”

„Dzika Kobieta należy do ciebie – niezależnie od tego, czy jesteś intro- czy ekstrawertyczką; kobietą, która kocha kobiety, czy kobietą, która kocha mężczyzn; kobietą, która kocha Boga lub wszystkich naraz; czy twoje serce jest proste, czy masz ambicje amazonki, czy pragniesz piąć się na sam szczyt, czy też po prostu przeżyć do jutra, czy jesteś dowcipna czy ponura, z królewskiego rodu, czy prostaczka – Dzika Kobieta jest twoja, bo należy do wszystkich kobiet.”

8 komentarzy:

  1. o kurcze, świetnie, że to tutaj masz! :) ja również posiadam tę książkę, mimo że jej jeszcze nie przeczytałam w całości, uważam że jest magiczna i wspaniała dla kobiet, podarowałam ją rok temu mojej siostrze na urodziny, również była nią zachwycona

    OdpowiedzUsuń
  2. Masz rację, jest magiczna i to bardzo, ale przebrnąć przez nią to sztuka, która wymaga sporo czasu i wyobraźni. Zatem powodzenia w doczytywaniu do końca :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Dopiero teraz zauważyłam, że masz u siebie recenzję tej książeczki. Jak dla mnie jest ona najlepszą pozycją naukową i nie tylko odwołującą się do wielopokoleniowej mądrości wszystkich kobiet, bez względu na język, wiek, kulturę itp itde. Powracam do niej na każdą wiosnę i tak samo zrobię w tym roku. "Biegnąca z wilkami" należy jednak czytać długo i uważnie. To zdecydowanie nie jest książka dla tych, którzy czytają pobieżnie, dla sensacji, etc. Podobnie jak psychologia Jungowska, wymaga od nas wnikliwej analizy, zastanowienia, odniesienia do własnej historii, charakteru. Mnie nauczyła doceniać piękno głębi, które mam w sobie oraz jak się nie dać wewnętrznemu Prześladowcy. Kocham tę książkę, gdybym miała wybrać jedną książkę, którą chciałabym wziąć na bezludną wyspę, wzięłabym właśnie ją.

    pozdrawiam serdecznie, piękna notka :)

    OdpowiedzUsuń
  4. "Biegnąca z wilkami" to zdecydowanie książka na bezludną wyspę. Nie można się z nią nudzić, nie można się nią nasycić, by odstawić i wiedzieć już wszystko. Zawsze można dowiedzieć się z niej czegoś nowego o innych, kobietach, przede wszystkim o sobie.

    OdpowiedzUsuń
  5. Jak dziwnie czyta się własne słowa po latach, miesiącach... :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Hehe czasami też mam takie wrażenie, gdy wrócę do starej notki lub jakiegoś komentarza. A w związku z Twoim teraz, przeczytałam sobie powyższe cytaty i kolejny raz mnie uderzyła, jak obuchem w łeb, myśl: Jezu, jaka ta Clarissa jest mądra. Ile tego wszystkiego odnosi się do mnie. :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Pomyśl tylko jakie spadnie na ciebie kowadło tej prawdy, kiedy zamiast li tylko cytatów, przeczytasz całe jej dzieło... ;)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.